نمیدونم چی بنویسم و از کجا شروع کنم..از دل تنگ خودم بنویسم یا از دل غمدیده ی آقا مون..عزیزی که بیشتر از اینکه ما منتظرشون باشیم منتظر ما هستند..منتظرند اعمال ما اونقدر ناب و خوشگل باشه که قلب نازنینشون از ما راضی بشه.. آخه میدونی این ماییم که ادعا میکنیم دوسشون داریم و منتظرشون هستیم..پس باید یه جوری ثابت کنیم دیگه..بد میگم؟؟

بیا از همین حالا شروع کنیم..من فکر میکنم  اینکه ما به چیزای خوبی که میدونیم عمل کنیم و همه ی کارامون رو برای رضای خدا انجام بدیم و از کسی توقع نداشته باشیم میتونه شروع خوبی باشه...تو چی فکر می کنی؟  

یا علی...

درد دل..
[عناوین آرشیوشده]

بازدید امروز: 8

---

بازدید دیروز: 3

---

کل بازدید :6347

خوش آمد گویی
بهار 1387
زمستان 1386

 

2006-ParsiBlog™.com ©